Natuurlijk was ik naderhand meer gaan lezen over
psychedelica en aanverwante zaken. Castaneda,
Gurdiëff en Ouspensky. De vierde dimensie van
Rudy Rucker had me weer enigszins bij mijn positieven
gebracht. De wiskunde ervan overtrof toch vele malen
dat Ouspensky gegoochel. De tweede trip was een
zelfde soort papiertje, maar nu met een yin yang
opdruk. Sophie, Branko en Kuno deden mee. Kuno
nam een halve, en merkte niets. Sophie ging een
vriendin opzoeken. Branko ging eruit zien als een
duiveltje en ik zei 'm dat ook. Ik zag er uit als
een aap, vond hij, en vertrok toen naar het café.
Er was die avond een wedstrijd van de Mannschaft.
En onze teevee was er gisteren mee opgehouden en
ik had geprobeerd hem te repareren, maar had alle
zekeringen doen springen. Kuno ging bij Wolfgang
kijken en vroeg of ik niet mee ging. Ja, straks...
zo gauw ik me weer kon bewegen. Oeioeioei...
dit was een bad trip zeker? Alles zag er uit als in
een droom, maar dan met een werkelijkheidsgehalte
dat ik als overweldigend ervoer.
