niet ... tijd deed er niet veel meer toe ... uren later,
stond er nog geen eten op tafel, maar voedselsculpturen,
alles rauw. Een aardappelklomp, een komkommerfallus,
een gevlochten bieslook matje. Van honger was geen
sprake meer, van dorst des te meer. Door dat zweten.
Maar niet te veel alcohol. Je wilde je zintuigen scherp
houden. Gesprekken voeren was bijna onmogelijk.
Je pikte af en toe een woord op en ging daarop door
fantaseren. Daarom ben ik op een gegeven moment naar
buiten gegaan. Ging een eindje fietsen. Met een snelheid
van vierhonderd kilometer per uur een lange helling
af, toen ik merkte dat het donker was, of liever al
niet meer. In de meest fantastische kleuren begon
de zon op te komen. Ik barstte in luide oeh's en ah's
uit en begon "Here Comes the Sun" te zingen.
Ieder grassprietje langs de weg kon ik ondanks de
duizelingwekkende vaart waarnemen en niet alleen
dat. Ze hadden ook nog allemaal een andere kleur
groen, miljarden kleuren groen.
