een weekje lekker liggen in de zon, nou ja zitten
onder het afdak van de veranda. Toen de eerste
gesprekken op gang kwamen, bleek dat de Hollanders,
een groep van een stuk of tien, ook een soort
Wohngemeinschaft vormden. Maar wel anders.
Twee of drie bleken begeleiders. Maar waarom de
rest nou begeleid werd, kon ik nog niet helemaal
durchblicken. Er dook nog een zigeuner op en
wat hasj. En wat deden we nog meer dan drinken?
Muziek maken, schaken, wat in het water liggen.
Elkaar vertellen wat de ander gezegd had. In
vele talen: Duits, Nederlands, Engels, Turks en
Hebreeuws. Eén van de Hollanders was helemaal
vol van Israël en wilde graag emigreren. We hebben
hem nog moeten verdedigen door een zeer botte
anti-semitische autowassende kano-Hollander
van de camping te jagen.
De zigeuner zag wel wat in één van de Hollandse
begeleidsters en ik moest vertalen: ik zal het doen
sneeuwen in jouw grotje. Door al die gesprekken werd
het me duidelijk wat voor soort woongroep het was.
Wezen, verstotenen en weglopers die voorbereid
werden om op den duur zelfstandig te gaan wonen.
