Dat was geen best voorteken. Daar bij grensovergang
Salzburg. Terwijl we onze laatste Duitse benzine
tankten en wat geld in Schilling hadden gewisseld,
stopte er een dikke BMW naast ons, met daarin twee
mannen, waarvan er één op Heino leek. Maar toen hij
uitstapte zagen we dat het de echte was. Hij wisselde
het stuur met iemand, die er uitzag als een gespierde
bodyguard. Wij waren op weg naar Israël. 's Avonds
vertrokken om overdag de Autoput te kunnen rijden.
Een kennis van me, Wolfgang, had me gevraagd of ik
zin had in een vakantiereis. Hij kende een Palestijn,
genaamd Hassan, die met een Peugeot stationcar
gevuld met handelswaar, meest elektronica, naar het
Midden-Oosten ging. Ook de auto zou hij verkopen
en genoeg winst maken om terug te vliegen.
Wolfgang had geen rijbewijs en Hassan had een
co-rijder nodig, dus hadden ze mij gevraagd.
Voordat ik ja gezegd had, wilde ik die Hassan
wel eens bekijken. Wolfgang had hem uitgenodigd
en we keken voetbal, luisterden naar reggae-muziek,
rookten een jointje ... hij leek wel oké. Alleen die
baseballpet en die donkere bril, dat waren minpunten.
