koppels tortelduiven. Sophie en Wolfgang ... maar ook
Kuno ... en Monica. Monica was weer terug bij Kuno.
En Branko kwam aanzetten met een aantal LSD-trips.
Nou had ik al eerder ooit een trip genomen, op de
studentenflat nog. Samen met Sophie en Branko. Eentje
met een Donald Duck print op zo'n mini vloeipapiertje.
En dat was geen slechte trip geweest. Eerst waren we
naar het zwembad geweest, toen een partijtje midgetgolf,
een paar pils en toen hadden we 'm maar ingenomen. In
tegenstelling tot Branko en Sophie had ik me enigszins
voorbereid. Onder andere door Doors of Perception en
Heaven and Hell van Aldous Huxley te lezen.
Alles werd na ongeveer een half uur een beetje vreemd,
een beetje nieuw. Ik ging enorm zweten en moest af en
toe onbedaarlijk lachen. Niet te vergelijken met hasj.
Zelfs de gewoonste en vanzelfsprekende dingen kwamen
in een ander daglicht te staan. Muziek bleek niet te
harden zo intens. Sophie heeft uren alleen maar aandacht
gehad voor een lege steiger naast het raam. Branko en
ik gingen wat eten maken. Nou ja, dat viel niet mee.
We verloren ons totaal in de vormen. Een aardappel
schillen onthulde een of andere vorm, die er hoe dan
ook uit gehaald moest worden.
